Hayat korkuları çitlerinin dışına çıkmaları için büyük engeldir. Her yerine binlerce kez bastıkları küçücük alanlarında dolaşırlar, nadiren çıksalar bu çitlerin dışına muhakkak bunalırlar; geri adım atarlar.

İstemeyen ancak başka bir istemeyenle mutlu olur. Onlara göre istememek tek doğrudur, sessizce her olan seyredilmelidir, tüm isteyenler onların dilinde linç edilmelidir. Nitekim isteyenlerin hedef yolculuğunda yaşadıkları tökezlemeler, istemeyenleri mutlu eder; ‘biz demiştik’ derler, isteyenler öğrenme kazaları yaşadıkça kendi sabitlikleri ile şişinip dururlar.

Kapılarından içeri kimseyi almak istemezler, dışarı çıkmak istemezler, bir yenilik istemezler. En rahatsız oldukları insan tipi isteyenlerdir. İçten içe isteyenlerin yaptıklarını beğenirler ama nasıl yaptıklarını anlamadıkları ve kendi yapamamaları ortaya çıktığı için en çok; isteyenleri istemezler. Zira isteyen hep vakur ve özgüvenlidir, istemeyen köşede huzursuzdur; eli, dili iğnelidir.

İsteyenler ise hep yapmak ve geliştirmek taraftarı oldukları için bu istemeyenleri anlamazlar. İstemek hayatlarının temelidir, herkes için isterler, herkes iyi olsun isterler, herkese ‘nasıl’ olduğunu öğretmek isterler.

Ancak isteyenlerin ‘hadi’ si istemeyenlerin ‘cık’ duvarına çarpar devamlı, yanyana olmak zorunda ise ikisi nefes almak çekilmez olur.

Çözüm kendi haline bırakmaktır. İstemeyenin isteyende geçmişte istediklerinin olduğunu görüp, kendi yapamamışlığının mahkumunu isteyen olarak etmesi bitmeyecektir. Ama bu isteyenin yol sınavıdır; çekecektir.

İsteyen; düşecektir, kalkacaktır ama yürüyecektir.

İstemeyen; doğduğu yere gömülecektir.

O yüzden isteyin, hep isteyin. Önce İstenecek Yer’den isteyin, sonra gereken özveriyi gösterin. İstemeyenlerin en büyük sıkıntısı ‘olma’ nın bir dünya eli ile olacağı sığlığıdır, isteyenin tevekkülü istemeyenin en büyük sıkıntısıdır.

İstetene hamd,